aku kata diam ,
kau kata senyap
mata kau memang suka merayap
katakata kau memang sengaja buat aku sentap
kau menilai orang dengan pandangan sehingga kau rasa bagus .
diri kau bagus?
sebagus mana ?
duduk pun dihulu .
belajar pun di sekolah kampung sama macam aku .
apatah lagi pembelajaranmu
hebatkah kau ?
taraf mana kau?
sampai kau ni orang puji kau
sampai melambunglambung
lambung kau sampai tinggi ?
tinggi mana kau boleh capai
dengan cara kuno kau tu
kau menghina .
kau mengarut
sampai orang fedap
yang asalnya orang dengar
dan angin yang sampaikan
menjadi fitnah
kau mulakan
tapi kau tak terima akibat
kau salah ajaran
kalau kau mampos
aku tak heran
mesti badan kau berulatulat .
kau banyak cekadak
cakap tak serupa bikin
bikin orang lain naik menyampah
bila semua orang pinggirkan kau
kau kata mesti ada yang menghasut
walhal, kau sendiri yang menganyang diri kau
dimana kau sendiri yang buat bibir kau mengetip
kau yang buat
bukan aku
tapi kau tak puas hati dengan aku
nampak sangat yang kau ni bangang
kau tak belajar ke?
ke nak aku tolong ajarkan .
eh , silap kau kan atas dari aku
lebih dari aku
mana mungkin kau nak belajar dari aku
yang miskin ,
yang hodoh ,
yang bodoh nii .
abah cakap jangan carik pasal dengan orang sekeliling ,
durjana jahanam nanti
aku pelik ,
aku diam .
aku kata , tak terlintas pun kat kotak saraf aku
masih mahu aku berperang dengan orang sebegini ?
dah besar tak punya otak?
masih relevan kah orang begini
masih banyakkah orang begini ?
kau tanya bila tepuk tanya dada dan selera?
apa kebenda?
aku tak dapat jawapan lagi
lagi ada yang keluar soalan menimbul adelah .
masalah aku memang dah lama settle
cuma keadaan yang menjadi punca
dan akibatnya aku .
tengok jam kejap . dah pukul 1 pagi
kepala aku pusing lagi .
otak masih bole pikir .
apa yang aku nak pikir ?
tenung jauh sampai ke tulat
hari esok
aku tak pikir pun
bila dah sampai baru sedar .
manusia memang nilai orang dengan fizikal .
rambang mata bila melihat .
pekak telinga bila dengar suara
dan kaku kaki ,tangan bila terkejut
bila hati yang nilai .
bila hati yang ada nilai
menilai kau dari depan .
tak kesah dari belakang sekali pun
yang takda siapa dapat nafikan .
masa itu kau baru terjelopok jatuh .
aku ingat kembali .
masa kau hidup bangga
kau tak ingat pun siapa kau disisiNYA
kau tak heran langsung
kau anggap dunia ni lama
lama seberapa lama cik *** oi
satu hari kau tahu jugak perit itu apa
bangsat itu apa
rasa itu apa .
dan aku masa itu
tak boleh gelak , bukan tuju untuk balas .
sebab aku taknak jadi serupa iblis macam kau .
sekian .
p/s : aku harap engkau sedar . belajarlah untuk semua itu kerana itu tidak rugi .
No comments:
Post a Comment