satu bebanan satu singkatan
nyata dalam maya .
beloklah manamana serong
pastinya aku merempat disitu lagi .
tutup mata bila nak tahu apakah ia
selami apa yang dah berlaku
imbau apa yang dah jadi
korek apa yang tersembunyi .
namun masih ditempat yang sama
aku masih lagi kat situ
sedang buat apa ?
sedang tunggu apa ?
corak dalam rona mata hitam aku bersinar berkedip tak hentihenti
mampu untuk menipu orangorang sekaum
tapi jatuh sendiri bangun sendiri adik
belum sempat pun mengeluh
orangorang bangsat sudah ketawa terbahak
belum tahu apa yang aku rasa apa
diam bila orang gelak
tunduk bukan malu
tunduk bukan mahu
mahu kerana sesal
sesal kerana bodoh
tak mungkin orang bukan jahil akan gelak
dan jelas orang palat mengelak tak sudah .
aku tunggu kat persimpangan yang ada satu
cerita aku kenang
rupa yang sama tapi jiwa yang berbeza
aku bukan dia .
lebih cengkam lagi
fenomena berulang
aku ingat lagi
aku tunggu lagi
walau berabad berkurun lama
taknak ingat
tapi dah dalam benak otak aku
satu benda dah hilang
ya satu benda dah hilang
hilang
nak cari kat mana kalau dah tercicir kat tepi jalan
konfem orang lain taknampak
konfem orang lain yang lalulalang dah terpijak
konfem orang lain dah tersepaksepak
sebab buat semak
susah nak kembali benda yang hilang
tapi kena tetap cari lubang cacingbabi sekalipun
dia tetap akan ada
aku tak cari
tapi dia memang ada
tunggu untuk apa ?
tunggu untuk sakit ?
sampai parah baru kau nak jerit sakit
kalau dah mati baru kau kesal
aku ini satu sejarah
sejarah yang kau buat
aku ni bukan kertas
yang boleh kau coret, conteng dan renyuk
aku ni buku
yang patot kau ingat sentiasa
yang penting isinya didalam
bukan kulitnya bila dah buruk kau tukar kulitnya dengan plastik
kitar semula
gampang mudah
takusah lah nak merungut
sebab itu yang kau cari sendiri
propaganda itu yang kau mahu
takpayah ulas aku tahu
kau sendiri cari nahas
sertailah satu keputusan yang harus buat
tapi keputusan itu haruslah tepat
jangan pangkah itu silap
nanti lain hari lain jadi
kau dah lama pergi
sekarang masa untuk untuk kau kembali
terasa yang hilang itu datang kembali .
tapi tak mungkin lagi .
p/s: saya rindu hoki :)
2 comments:
nadia salem
nak komen, tapi tak tau nak tulis apa, haaa bangang kann, haha
kau kenapa neddy ? komen le :)
Post a Comment